در مواقعی که یک کودک حساس و متکی به مادر بین ۲۰ تا ۳۰ ماهگی ناگهان از مادرش جدا شود امکان دارد گاهی ترس و هیجان زیادی در او به وجود بیاید.
اگر دقت کرده باشید مادامی که مادر نیست کودک آرام است اما به محض ورود مادر به خانه کودک مانند کنه به مادر می چسبد و اجازه نمی دهد هیچ کس دیگری به او نزدیک شود.
هر وقت کودک دوباره احساس کند که مادرش قرار است از او جدا شود به شدت مضطرب می شود. و این نگرانی موقع خواب بیشتر می شود و اغلب کودک برای به تخت رفتن مقاومت می کند و حتی اگر کنار مادر بخوابد با کوچکترین حرکت او بیدار شده گریه می کند.
کودکان بهانه های زیادی را پیدا می کنند تا شب ها مادر را در کنار خود نگه دارند مثل دستشویی داشتن ، درخواست مکرر آب و …
جلوگیری از ترس در کودکان
کودکانی که ار ابتدا با مردم در تماس بوده اند و اجتماعی هستند، کمتر دچار چنین اضطراب و ترس هایی می شوند. اگر شما نیز دارای فرزند دو ساله ایی هستید و ناچارید ساعاتی در روز او را تنها بگذارید بهتر است طی مراحلی کودک را با مراقب جدیدش آشنا کنید و در روز اول کودک و مراقب را تنها نگذارید . این کار باید کم کم انجام شود تا کودک به حضور فرد جدید عادت کند . در این سن کودک نیاز دارد که با هر تغییر، به تدریج و در مدتی نسبتا طولانی خو بگیرد.
برطرف ساختن ترس
اگر فرزند شما از تنهایی وحشت دارد، بهترین و صحیح ترین کار این است که کنار تخت او بنشینید تا کاملا به خواب رود. اگر پیش از آنکه کاملا به خواب برود او را ترک کنید، وحشت زده از خواب بیدار می شود پس آرامش خود را حفظ کنید و با صبر و خونسردی منتظر بشوید تا کاملا بخوابد.
زیرا کودک وحشت زده، حتی اگر هم خسته باشد می تواند ساعات زیادی را بیدار بماند. به همین دلیل اهمیت دارد که ترس و اظطراب کودک را به نحوی عاقلانه و با صبر مدیریت کنید.
حمایت های بیش از اندازه باعث افزایش ترس های کودک می شود:
کودکی که از جدایی و یا تنهایی هراس دارد وقتی متوجه نگرانی مارد می شود کاملا گیج می گردد. اگر مادر از خود تردید نشان دهد و یا وقتی که باید کودک را تنها بگذارد احساس ناراحتی کند و اگر شب با نگرانی و به سرعت خود را بالا سر کودک برساند ، این احساس به کودک دست می دهد که واقعا اگر مادر نباشد اتفاق بدی خواهد افتاد.
شاید احساس کنید حرف های من کمی ضد و نقیض است چون کمی قبل تر گفتم حتما در کنار کودک بمانید تا کاملا بخوابد ولی باید این توضیح را به شما بدهم که مداخلات شما باید درست به موقع انجام شود و تمامی این کارها را در حالی شاد مطمئن و آرام انجام دهید . کودکان خیلی زود احساسات شما را درک می کنند تا می توانید از تقویت مثبت و منفی استفاده کنید . سعی کنید در عین حالی که مهربان هستید قاطعانه رفتار کنید. البته این را در نظر داشته باشید که خیلی از بچه ها از رفتن به تخت به خاطر ترس خودداری نمی کنند بلکه می خواهند بیشتر در جمع بمانند. دو نوع مقاومت وجود دارد. اولین مقاومت طفل، شامل نگه داشتن مادر در اتاق است و با انواع بهانه های مختلف این کار را انجام میدهد. این وضع بسیار ناراحت کننده است زیرا اگر مادر قاطعیت لازم را نداشته باشد گاهی تا نیمه های شب ادامه پیدا می کند که دلیل اصلی این رفتار، ترس خفیفی است از تنها ماندن.
اگر می خواهید دچار این دردسر ها نشوید، با مهربانی و با لحنی بسیار جدیف به کودک یاداوری کنید که هم دستشویی رفته و هم آب خورده است و هم قصه شب را گوش داده سپس بدون تردید و دودلی بعد از گفتن شب بخیر و بوسیدن کودک اتاق را ترک نمایید.یادتان باشد اگر اتاق را ترک نکنید یا اگر تردید به دل راه دهید فقط باعث افزایش نگرانی کودک خواهید شد . حتی اگر نق زد و یا گریه کرد پیش او باز نگردید . اگر از تخت خود خارج شد بهتر است که کودک را بلافاصله به وضعیت خواب برگردانید و باید بداند که اجبارا باید تنها بماند و خودتان باعث به وجود امدن دردسری نشوید که ماه ها ادامه خواهد داشت. زایرا در این مواقع آنها حالت معصومانه ایی را به خود می گیرند و شما را می بوسند و وادارتان می کنند آنها را بغل کنید و ببوسید تا می توانند شیرین زبانی می کنند و تمام داستان روزانه ی خود را برای شما تعریف خواهند کرد و در این وضعیت والدین به سختی می توانند جدی بمانند و قاطعانه رفتار کنند. فراموش نکنید که هر کودکی به علت ترس از تنهایی و دور شدن از مادر، به آغوش او پناه می برد. اما اگر کودک دریابد که مادر برای کاهش این ترس هر کاری که او بخواهد برایش انجام می دهد، کودک نیز سو استفادده خواهد کرد و اینطور وانمود می کند که از تنهایی می ترسد. پس از مدتی، مسلما این کودک بر مادر خود مسلط می شود و هر کاری که دلش بخواهد می کند.
جمله ی خود را صریح ، قاطع و با کمترینکلمات به کودکتان بگویید و در وضعیت بمانید.
نویسنده : ساجده ودودی